Αλήθεια είναι. Το ανακάλυψα εχτές, που δεν πήγα στο σχολείο και κάθισα μόνη μου το πρωί. Σκεφτόμουν όλες τις φορές που έπρεπε να καθαρίσω το άλογο, να βάλω σωστά τη σέλα και το χαλινάρι... και κατέληξα σ' ένα συμπέρασμα: αν δεν ξέρεις να φροντίσεις άλογο, μην πάρεις άλογο!
Μπορεί τη μία μέρα να τα κάνεις όλα σωστά και να λες "είμαι έτοιμος, ας πάρω ένα άλογο", ενώ κάνεις μόνο ένα χρόνο ιππασίας. Όχι. Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον έξι χρόνια για να θεωρείται κάποιος έτοιμος. Ακόμη κι αν θέλει κανείς να κάνει κάτι που δεν έχει ξαναδοκιμάσει, αλλά έχει μόνο ακούσει γι' αυτό ή έχει δει φωτογραφίες, να μην το κάνει. Ο/Η δάσκαλος/δασκάλα ιππασίας του ξέρει τι πρέπει να κάνει ο ίδιος, τι μπορεί να κάνει. Αυτό το ξέρει από τις επιδόσεις καθενός και σε άλλα πράγματα.
Γι' αυτό, δεν πρέπει ποτέ να παίρνουμε ρίσκα στην ιππασία. Γιατί αυτό το άθλημα είναι ανάμεσα σε δύο ζωντανά όντα: το άλογο και τον άνθρωπο. Όλα μπορούν να συμβούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου